Story of Boy

ข้อแนะนำในการโพส:
1.เขียนเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ
2.ให้มีสาระหรือไม่มีก็ได้
3.ห้ามด่าคนโพสกันเอง
4.ห้ามนำชื่อพ่อชื่อแม่มาเล่น
5.จะมีมาเรื่อยๆ




เนื้อเรื่องเริ่มต้น


นานมาแล้วได้มีเจ้าปีศาสผู้ครองโลกมืดได้ต่อสู้กับบอยเป็นเวลา3210ปี
แต่บอยก็ได้พ่ายแพ้แก่เจ้าปีศาสและสาบานว่าจะมาล้างแค้น

และเมื่อบอยเกิดมา...

ตัวอย่าง:
บอยก็ได้ดื่มวีต้าแล้วนอน...

บอยได้มีรอยแผลเป็นติดตัวมาเป็นลักษณะรอยตัดที่แขนขวาเพื่อแสดงว่าเขานั้นก็ยังคงจะต้องล้างแค้นต่อไป...
รอบที่แล้วนั้นบอยได้ทำการสู้กับจอมปีศาจที่เมืองมนุษย์แห่งหนึ่งในยุคกลางและได้มาเกิดใหม่ ณ ในประเทศไทย.... จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ได้ชื่อบอยมาใหม่อีกรอบ...

แต่น่าเสียดายที่บอยนั้นจำความไม่ได้... เขาได้แต่งงอยู่กับรอยแผลเป็นของเขาซึ่งพ่อแม่ของเขาก็ไม่สามารถแก้ไขปริศนานี้ได้...

แต่งเรื่องต่อไปเรื่อยๆน่ะครับ...

...แล้ววันนึงบอยก็ได้อ่านหนังสือนิยายที่มีชื่อเรื่อง Harry Potter บอยคิดว่าบาดแผลของเขานั้นน่าจะเหมือนกับแผลเป็นรูปสายฟ้าของแฮร์รี่ เขารีบพลิกดูที่หน้าปก "J.K. Rolling" ออ... คนๆนี้นี่เองที่เราจะต้องไปปรึกษา! เขาบินลัดฟ้าจากเมืองไทยไปยังเมืองลอนดอนทันที ถามคนแถวนั้นว่าบ้านเจเคอยู่ไหน แล้วเมื่อเขารู้แล้วเขาก็รีบวิ่งตรงดิ่งไปถึงหน้าประตูบ้าน พอเปิดเข้าไป.....

เคี้ยกๆๆ เหมือน ใน ประมูลใช่มะ

เขาก็ได้เห็น J.K Rowling กำลังจะผูกคอตายเนื่องจากไม่สามารถแต่ง Harry Potter เล่ม 8 ต่อได้แล้ว บอยจึงรีบเข้าไป...

(คงจะใช่นะ... เหมือนประมูลเป๊ะเลย... เหอะๆ)

�������˹�
�����蹹�

รีบเข้าไปช่วยเจเคโลลิ้งลงมา แต่.........สายไปเสียแล้ว เจเึคโลลิ้ง พลาดก้าวพลาดจากก้าวอี้ตกมาหักแตก

ในขณะที่บอยร้องไห้เสียใจใหญ่หลวงเนื่องจากจะไม่ได้อ่าน Harry Potter อีกแล้ว... และเขาก็คงจะไม่สามารถรู้เรื่องรอยแผลเป็นของเขา...

ทันใดนั้น ตู้หนังสือของ J.K Rowling ก็เกิดสั่นสะเทือนขึ้นมา...

จึงเกิด...

วิ้งงงงงง !!! บอยอึ้งไปชั่วขณะ แระแล้ว ตู้หนังสือก้อเกิดไฟลุกไหม้ ขึ้นอย่างรวดเร็ว ว้าบบบบบบ !!!
บอยวิ่งเข้าไปดับไฟ แต่ไม่ทันเสียแล้ว ตู้หนังสือที่ไหม้ ได้ไหม้กลายเป็นแท่งไม้อันนึง แล้วบอยก้อได้ลองหยิบมันขึ้นมา...

บอยรู้สึกร้อนพล่านทั้งตัวเมื่อบอยสัมผัสกับท่อนไม้นั่น... มันกำลังจะสื่ออะไรบางอย่างให้กับเขา... เขารู้สึกได้ถึงสิ่งที่ไหลผ่านตัวเขาไปทั่ว... เขารู้สึกมีพลังขึ้นมาทันใด...

เมื่อเขาก้มลงมองดีๆ... เขาก็ได้พบกับรอยขูดบนแท่นไม้สลักรูปภาพไว้... รูปภาพของเด็กชายกับปีศาจตัวมหึมา...

ภายนั้นเอง... ตำรวจ CIA ได้ตามมาถึงบ้านของ J.K. Rowling และได้ตั้งข้อสงสัยว่าบอยฆ่า J.K.

บอยหันมองซ้ายมองขวา... พบว่าเขาถูกล้อมด้วยตำรวจวงมหึมา...

เขาจึง...

เขาจึงหยิบแท่งไม้นั้นขึ้นมา วิ้งงงงงง ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เสียงกรี้ดร้องของตำรวจ ได้สั่นสะัท้านไปทั่วบ้านของ JK บอยตกใจมากว่าเพราะอะไร
บอยเลยได้โยนแท่งไม้ทิ้งลง..

ร่างกายของตำรวจทุกคนกระเด้งกระดอนไปตามจังหวะเดียวกับท่อนไม้ที่กำลังตก บอยจึงได้รู้วิธีสนุกๆ(ลืมเรื่องแผลไปสนิท) เขาหยิบไม้ขึ้นมา แล้วบีบมัน! "อ๊ากกกก" ตำรวจทุกคนกุมท้อง บอยวางไม้ลง แล้วกลิ้งอย่างแรง ตำรวจทุกคนก็กลิ้งตามไม้...

ทันใดนั้น แต่น แต๊น แต้น โดเรมอนก้อได้ปรากดขึ้นโดยประตูไปทีั่ไหนก้อได้พร้อมกับ โนบิตะ -0-

โดเรมอนจึงได้พูดกับบอยว่า ท่อนไ้ม้นั่นจริงๆแล้วเป็นของโดเรมอน เพราะได้ฝากไว้กับ J.K Rowling และ จริงๆแล้ว โนบิตะเป็นคนเีขียน Harry Potter ทุกเล่ม...

บอยตกใจมาก จึงได้...

บอยตกใจและเสียความรู้สึกมากที่คนเขียนแฮร์รี่ที่แท้จริงไม่ใช่เจเค แต่เป็นเด็กผู้ชายใส่แว่นคนนึง เขาจึงเกิดความคิดไม่ดีขึ้น..ฆ่าปิดปาก..ใ่้ช่แล้ว! ต้องฆ่าปิดปาก เขาต้อนรับโดเรมอนและโนบิตะ เข้ามานั่งที่โซฟา(ของเจเค)ก่อน แล้วบอกว่าจะไปเอาผลไม้มาให้กิน แต่ที่จริงแล้วไปหยิบมีด! บอยเดินออกมาพร้อมกับถือมีดอยู่ในมือ แล้วก็ลงมือ!!... ขวับ..! ไม่เกิดอะไรขึ้น
"ผมเป็นตัวการ์ตูนนะครับ คุณฆ่าผมไม่ได้หรอก" โนบิตะหัวเราะบอก
ทันใดนั้น บอยก็ได้ความคิดใหม่ การ์ตูน... ต้องวาดเอา ดังนั้นจะลบก็ออกก็...ใช้ยางลบ!!
เขาวิ่งเข้าไปในห้องของเจเค พยายามหายางลบ แต่ไม่เจอ เลยไปเจอกกน.ของเจเคแทน บอยหยิบมาดม แล้วเกิดอาการหื่นขึ้น จึง
(ไม่ผ่านเซนเซอร์)

ของเหลวสีขาวหยดลงเป็นกลุ่มๆ อยู่ที่พื้น เมื่อทำ(ไม่ผ่านเซนเซอร์)เสร็จแล้ว ก็จะกลับออกไปจัดการกับโนบิตะ แต่พบว่าโนบิตะและโดเรมอนหายไปแล้ว ช่วงเวลานั้นเอง บอยรู้ตัวว่าเขากำลังทำผิดกฏหมายบุกรุกบ้านคนอื่นอยู่ เขาจึงรีบออกจากบ้านเจเคไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่กางเกง...

บอยจึงได้คิดหาคนที่เป็นผู้ช่วยของ J.K. เพราะเขาก็คงจำเป็นที่จะต้องคลี่คลายปริศนานี้ให้ได้... ในขณะที่เดินผ่านห้างสรรพสินค้า... โดยที่ลืมไปเลยว่าไม่ได้ใส่กางเกง...

ในขณะเดียวกัน... เขาก็เดินเข้าไปในร้านกางเกงเนื่องจากได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดตอนเขาเดินผ่านไป... ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกตัวว่าเขาไม่ได้ใส่กางเกง...

เขาจึงหยิบกางเกงยีนส์ตัวใหม่ขึ้นมาและได้ซื้อมันมา... ด้วยการที่เขาฆ่าปิดปากคนขายและคนในร้าน...

เขาได้เดินออกมา... และได้เดินผ่านผู้หญิงคนหนึ่ง... กำลังเดินร้องไห้อยู่...

เขาจึงถาม "คุณเป็นอะไรครับ?"

"J.K. Rowling ตายแล้ว ฉันจะทำอะไรต่อล่ะ!? ชั้นอุตส่าห์จะให้เขาดูหนังสือเล่ม 8 ที่ชั้นช่วยแต่งขึ้นมาซะอีก!"

บอยปิ๊งไอเดียขึ้นมาทันที...
[กุจะหลอกใช้ยัยนี่คลี่คลายปริศนาละกัน]

"เอ่อ คุณจะช่วยดูรอยนี้หน่อยได้ไหมครับ?" เขาพูดพร้อมกัับยื่นแขนที่มีรอยแผลเป็นให้ผู้หญิงคนนั้นดู

ทันใดนั้น...

(ไอ้นิก... รู้สึกความหื่นจะไม่พ้นสมองเมิงเลยนะ...)

ผู้หญิงคนนั้นได้บอกว่า มันเป็นแผลของหมอปีศาจ ที่ได้สาปบอยให้ชะตาชีวิตต้องเป้นแบบนี้

บอยจึงได้บอกแก่หญิงคนนั้นว่า ไม่มีทางหรอกสัด ชีวิตกุ กุก้อต้องเลือกสิวะ

ทันใดนั้น บอยจึงได้ฆ่าผู้หญิงคนนั้นแล้วได้ขโมยกางเกงในมาสูดดม ของเหลวสีขาวหยดลงเป็นกลุ่มๆ อยู่ที่พื้น เมื่อทำ(ไม่ผ่านเซนเซอร์)เสร็จแล้ว บอยก้อได้เดินออกมานอกห้าง

และแล้ววิ้งงง โดเรมอนได้ปรากดตัวขึ้นอีกแล้ว ...

โดเรมอนได้เห็นกางเกงในที่บอยขโมยมาอยู่ในมือ โดเรมอนจึงเกิดอาการหื่นขึ้น แล้วบอกบอยว่าเขาจะยอมให้ของทุกอย่างในกระเป๋าวิเศษ เพื่อแลกกับกางเกงในอันประเสริฐชิ้นนั้น แต่บอยไม่ให้

"ไม่ได้ นี่มันของกุ ถ้ากุไม่มีกกน.นี้ แล้วมันจะคุ้มได้ยังไงอุตส่าฆ่าปิดปากทั้งที" บอยพูดเด็ดขาด
"ได้โปรดเถิด ม่อนขอร้อง ถ้าม่อนไม่ได้กกน.นั้นมา ชีวิตม่อนจะต้องหาไม่แน่นอน ฉะนั้นได้โปรดเถิด อย่างน้อยถ้าม่อนจะต้องตาย(พัง)ไป ขอให้ม่อนได้สัมผัสมันสักนิดก็ยังดี..." โดเรม่อนสะอื้นร้องไห้ น้ำตา(น้ำมัน)ไหล

ทันใดนั้น บอยก็คิดแผนต่อได้อีก..

"ได้ กุจะให้เมิงแตะกกน.นี้ก็ได้.." บอยบอก
"จริงหรือ... ขอบคุณๆ" โดเรมอนพูดด้วยความซาบซึ้ง
"แต่! เมิงจะต้องพากุย้อนtime machine ไปถึงตอนที่เกิดแผลของกุนี่(ค่อยเข้าเรื่องหน่อย - -) ทำได้ไหม!"
โดเรมอนเอะใจอยู่สักแปบ "ได้เลย ขอเพียงข้าได้สัมผัสมัน..." ดวงตาจับมอ
งอยู่ที่กกน.
และโดเรมอนก็ทำตามสัญญา พาบอยกลับไปเมื่อ3000ปีก่อน เมื่อถึงจุดหมาย...

คนนึงเล่าซะยาวเชียะ -*- ขี้เกียจอ่าน

ในที่สุด... หลังจากที่บอยนั่ง Time Machine ของโดเรม่อนกลับมายัง 3000 ปีที่แล้ว... เขาก็ได้ตกใจมากกับสิ่งที่เขาเห็น... (ทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่กางเกง...)

เขาได้พบกับตัวเขาเอง ในสภาพที่ทรุดโทรมมาก... บอยในอดีตนั้นกำลังนอนอยู่และเขากำลังจะโดนปีศาจตนนั้นฆ่าทิ้งเอาแล้ว...

เขาจึงเข้าไปรวมพลังกับเขาในอดีต... ในระหว่างนั้นเขาก็โดนปีศาจนั้นข่วนเอาที่แขนของเขา... เขาจึงรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงมีแผลเป็นมา...

ทันใดนั้นเอง... บอยก็...

ทันใดนั้นบอยก็เหลือบไปเห็นว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่กางเกง เขารู้ว่าเขาเสียแขนไปแล้ว แต่อย่างน้อย ขอแก้แค้นเจ้าปีศาจนี่หน่อยเถอะ! เหลือหนทางเดียวที่บอยจะทำได้ บอยมองลงไปที่อวัยวะเพศตัวเอง เขาไม่ลังเล...
(ไม่ผ่านเซนเซอร์) (บรมไม่ผ่านเซนเซอร์) (โคตรบรมไม่ผ่านเซนเซอร์)
ขอเหล็วสีขาวประมาณครึ่งลิตร พุ่งจู่โจมเข้าใส่ที่ปากของปีศาจ ปีศาจกลืนมันลงไป ทันใดนั้นเองที่บอยคิดว่าปีศาจกำลังจะฆ่าเขา มันก็สลบ และล้มลง ของเหล็วสีขาวยังคาอยู่ที่ปากของเจ้าปีศาจ

บอยหันกลับไปด้านหลัง เห็นโดเรมอนไม่ได้ใส่ใจกับวีรกรรมที่เขาทำไปเลย แต่กำลังสูดดมกกน.ที่บอยให้ไปอย่างคลั่งไคล้...บอยเดินตรงไปหาโดเรมอน...

โดเรม่อนก็ยังสูดดมกางเกงในของบอยโดยที่ไม่ได้มองว่าบอยได้มาอยู่ข้างหลังของม่อนแล้ว...

ในที่สุด... บอยก็จะได้ฆ่าปิดปากไอ้ม่อนนี่ซะที... บอยคิดดังนั้นจึงได้ควักมีดออกมาแล้วแทงไปกลางหลังโดเรม่อน...

"อ้ากกกกกก ม่อนทำอารายผิด!?" โดเรม่อนตะโกนขึ้นมา

"แกดมกางเกงในคนอื่นโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติไงล่ะ..." บอยพูดดังนั้นก็จัดการตัดคอโดเรม่อนทิ้ง

*ครืน*
บอยตกใจมาก... จึงได้หันหลังกลับไปดู... เขาก็ไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น...

ปีศาจนั่นยังไม่ตาย... และปากม้นก็เต็มไปด้วยของเหลวสีขาวของเขา...

"555 เจ้าน่ะมันโง่! ข้าเป็นคนหื่นกามอยู่แล้ว เจ้าใส่มาในปากข้าอย่างนี้ก็ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!"

เมื่อปีศาจพูดจบมันจึงได้ใช้แขนของมันซัดบอยไป จนเขารู้สึกขยับไม่ได้เลย...

ทันใดนั้นเอง...